Ekaterina … opnieuw sprankelend origineel en virtuoos

Het is haar vierde optreden in de synagoge van Borculo. Zij memoreert haar succesvolle uitvoeringen van haar muzikale drieluik, ‘De Weg’, ‘De Grens’ en ‘Schoppenvrouw’, waarin zij vertelde, zong, acteerde en danste over haar vlucht uit Oezbekistan op zoek naar een nieuwe identiteit.

Waar zij er in ‘Schoppenvrouw’  in slaagde haar publiek in de ban te brengen van het levensverhaal van vijf vrouwen die haar hebben geïnspireerd, zet zij deze lijn voort in haar nieuwste creatie, ‘Quand je dors’. Ook in deze magistrale performance laat zij een aantal mensen passeren die haar hebben bezield en gevormd.

Als achtjarig kind ontdekte men al snel haar muzikale talent, maar dit werd gesmoord doordat men het op de muziekacademie niet in haar zag zitten vanwege haar fragiele karakter. Zij koos voor zichzelf en de harp. En dat was een excellente keuze!

Mezzosopraan Ekaterina met haar kristalheldere stem heeft een welhaast symbiotische verhouding met haar instrument, de harp. In het lied ‘Quand je dors’ op muziek van Franz Liszt en  tekst van de grondlegger van de Franse Romantiek, Victor Hugo, word je verleid je te laten meevoeren in een droomwereld. En dat is precies wat Ekaterina wil bewerkstelligen: de kracht van dromen en verbeelding benutten als bron van hoop en inspiratie. In dat licht is Petrarca, de veertiende-eeuwse Italiaanse dichter van talloze liefdessonnetten, een schier onuitputtelijke bron.

De Nederlandse componist Anna Cramer was voor Ekaterina een voorbeeld aan wie zij zich schatplichtig voelt vanwege haar onverzettelijkheid en eigenzinnigheid om voor zichzelf op te komen als vrouw en componist. Immers, zelf heeft zij de weg op zoek naar identiteit met dezelfde innerlijke krachten moeten gaan.

Ekaterina besluit haar optreden met twee jiddische traditionals, liederen met een lach en een traan. Het kost haar na dit opnieuw excellente optreden niet de minste moeite haar publiek het refrein van ‘Dona, dona, dona, dona’ mee te laten zingen. Een langdurig, enthousiast applaus van een bijna volle synagoge valt haar tenslotte ten deel.

Na het dankwoord van voorzitter Riet Baarssen, geeft Ekaterina te kennen warme sympathie te voelen voor de wijze waarop de synagoge Borculo de verbinding zoekt en zich inspant de geschiedenis van de joden en de strijd tegen het antisemitisme levend te houden.

Ton van Uem